रिसाएझैं घुर्की लाउछ्यौ............................

रिसाएझैँ घुर्की लाउछ्यौ मुख अन्तै मोडी मोडी
छड्के नजर धेरै लाउछ्यौ घुम्टो त्यसै ओडी ओडी
छिपाएर माया मिठो घुम्टो ओडी दिएपछि
लुकाएर माया चोखो रिस पोती दिएपछि
देउता बन्न सकिन त मनको कुरा बुझ्न सक्ने
हटाएर घुम्टो तिम्रो ति नयनमा लुक्न सक्ने
रहर मैले धेरै गरें तिम्रो सामु पुग्ने भनी
निस्किएन बोली कैल्यै मनको कुरा खुल्ने गरी !!!

....................भन्न सक्दिन !!!

माया तिम्रो कति लाग्छ भन्न सक्दिन
जोखी नापी जे गरे नि गन्न सक्दिन
मुटु भित्र धड्कन बनी लुक्यो तिम्रो छाँया
तिम्रो यादमा रुन्छु हाँस्छु भन्न सक्दिन
सजाएर तिम्रो तस्विर मन्दिर बनाई पूजेको छु
धुकधुकी मा तिमी बोल्छेऊ भन्न सक्दिन
चाहनालाई बाँधी बाँधी तिमीसंग हाँस्छु बोल्छु
निस्छल छ मेरो माया भन्न सक्दिन
पोख्न खोज्छु तिम्रो सामु मन भित्रको माया जति
रिसाउछ्यौ कि तिमी भनि भन्न सक्दिन

अजम्बरी माया !!

संधै संधै सपनीमा तिमी आए हुने
बिरानीको प्यास सबै मेटिदिए हुने
कल्पनामा तिम्रै तस्विर सजाई राख्याछु
मन भित्र तिम्रै माया साँची राख्याछु
छेकिदिने क्षितिज पनि आजै फाटे हुने
प्रतिक्षाको लामो यात्रा आजै कटे हुने
तिम्रै खांतिर यो जिन्दगी कुरी बस्या लाग्छ
अजम्बरी माया हाम्रो संगै गांस्या लाग्छ

पसिनाको भेल बनी.........

तिम्ले सोध्यौ कहाँ बस्छौ आई
मैले भनें जहाँ राख्छ्यौ सजाई
मुटुमा धड्कन बनाएर राख
आखाँमा नानी बनाएर राख
जहाँ जे बनाएर राख्न मन लाग्छ
कलिगढ़ को मुर्ति सजाएर राख
बोलाएउ तिम्ले नानीमा राख्न
छेकिदियो परेलिले
आँशु बनी झरी गएँ
धड्कन बनाउछु भन्यौ
मुटु भित्र राख्न
पगालिएँ यसै उसै
बगाईएँ नसा नसा
बग्दै गएँ नसा नसा
तिमी भित्रै रमी रमी
पोखिएछु यतै कतै पसिनाको भेल बनी

सूर्य मुखी फूल बनी उसै तिर फर्किदियौ !!!

तिमी हास्यौ दिल खोली मन भरि खुसि थियो
शित बनी प्रित झर्यो तनै भरि बर्सिदियौ
तिमी रोयौ दुख्यो मुटु बेदना ले झर्यो आँशु
ओइलाएको मुना जस्तै धर्ति तिरै फर्किदियौ
लजाएझैं लग्यो मलाई लज्जावती सोची रहें
गुलाब जस्तै बैंश भरि पट्ट तिमी फक्रिदियौ
चिन्दै थिए चौतारी त्यो तिमीलाई राख्ने भनी
सूर्य मुखी फूल बनी उसै तिर फर्किदियौ !!!

ग़ज़ल

टुलु टुलु हेरी रहें तिमी आउने बाटो कुरी
आयौ पनि तिमी उसै गयौ अनि रोपी छुरी
पर्खेको थें माया लिई फ़ूकाउनलाई तिम्रो सामु
एकै नजर हेरी मार्यौ कलेजीमा रोपी छुरी
अछुत जस्तै बनाई गयौ सिस्नो थेन हातभरी
छोटटिनु त परै जाओस लम्बिदै गो हाम्रो दुरी
यसै उसै थाकेको थें उकाली त्यो चड्दा चड्दै
पहिरो बनी बगाई दियौ देउराली नै लग्यौ पुरी