संझिएर तिमीलाई !!

संझिएर तिमीलाई !!

 रोएं धेरै जीन्दगीमा संझिएर तिमीलाई

 आंशु धेरै  बगाइरहें  संझिएर तिमीलाई !

 तिमी तिम्रै सपनामा फकृएर फुलेकी छ्यौ

 ब्यर्थै रोएं जीन्दगीमा संझिएर तिमीलाई !

मिर्मिरेको  घाम सरी पोख्यौ रंग यत्र तत्र

लत्पतिदै त्यै रंगमा  संझिएर तिमीलाई !

                 

फूल जस्तै सोची तिम्लाई सुवास खोजीरहे

अधेरी को जुनकिरी संझिएर तिमीलाई !!

कविता

                      मेरै मान्छे बन्नु तिमी !!!

तिमी मेरो खुशी प्रीय तिमी मेरो सुख ,

जीवनमा कहिले पनि नआओस है दुख ।

तिमी हास्छेउ धर्ति फुल्छ स्वर्ग जस्तै यहाँ,   

पूर्णिमानि औंशी लाग्छ रोयौ भने जहाँ ।

परेलीमा छुप्नु तिमी मुटुभित्रै लुक्नु तिमी ,

मनका पिडा बिर्सिएर संधै भरि हाँस्नु तिमी ।

बिपनीमा साथ दिनु सपनीमा छाउनु संधै , 

यसै गरी माया गर्ने मेरै मान्छे बन्नु संधै ।

कविता

         प्रतिक्षा !!!

 म  मौन छु 

 यसको मतलव यो होईन कि

 म चुपचाप अन्याय सहिरहेको छु ।

पर्दामा बहुला(हरू)को दिवा स्वप्नासंगै 

बहु- चारित्रीक बिशेसताका 

नौटंकीको नाटक हरू चलिरहेको छन्।

 म र मेरो समय  

रंगमंचमा बलजफ्ती हुत्याइएका छौं।

पात्र सबै उनै छन्

दृष्य परिवर्तन हुन्छन  

तर पनि एकै झैं लाग्छन 

कुकुर-कुकुर्नी को भुकाई  

स्याल-ब्वासाको छक्का -पन्जा

मुसा-बिरालाको लुकीछिपी 

चोरी बेइमानीको खेल । 

सायद ,

पर्दा अड्याउन राखेको डोरी खुस्केछ कि ?

अथवा 

 मुसो कुना छिरेर पर्दा छिद्र पार्दै छ ।

 पर्दा घरि घरि बन्द हुन खोज्छ।

 म नाटक समाप्तीको प्रतिक्षामा छु ।

''परी बनी ''

गजल -''परी बनी ''

फूल जस्तै भनूं भने कुन फूल खोजूं तिमी अट्ने ?

जून संग दांजू भने कहां  जून खोजूँ  तिमी सज्ने ?

ओठ हेरे ओठै राम्रो आँखा आँखा  झनै झनै राम्रो 

कुन उपमा खोंजू भन तिम्रा लागि सहि बन्ने ?

हेरी रहूँ जस्तो तिम्लाई छैन कुनै नशा पनि 

कहाँ बाट आयौ तिमी यो धर्तीमा परी बनी ?

जहिले रोएँ लुकेर रोएँ

जहिले रोएँ लुकेर रोएँ.....

शृजना पौडेल ।

''कहिले आँसु सुकेर रोएँ

कहिले मुटु दुखेर रोएँ !!

हिड्दा हिड्दै ठेस लागे कति

कहिले शीर झुकेर रोएँ!!

सोचेको सबै पुग्छ र कहाँ 

कहिले आफैं चुकेर रोएँ!!

रूंदा रूंदा गलेर थाक्न पाइन

कहिले भाग्य थुकेर रोएँ!!

रूवाइको त ठेगान नहुदो रैछ

जहिले रोएँ लुकेर रोएँ........!!!!!

न्यू योर्क अमेरिका 

प्रिया ।

प्रिया !!!

तिमी मेरो खुशी प्रिया , तिमी मेरो सुख ,

जीवनमा कहिले पनि नआओस है दुख ।

तिमी हास्छेउ धर्ति फुल्छ स्वर्ग जस्तै यहाँ,   

पूर्णिमानि औंशी लाग्छ रोयौ भने जहाँ ।

परेलीमा छुप्नु तिमी मुटुभित्रै लुक्नु तिमी ,

मनका पिडा बिर्सिएर संधै भरि हाँस्नु तिमी ।

बिपनीमा साथ दिनु सपनीमा छाउनु संधै , 

यसैगरी माया गर्ने मेरै मान्छे बन्नु संधै ।

गजल ।

चाहेर पनि हजार चोटी 

              म तिम्रो मान्छे हुन सकिन । 

जलेर छाती खरानी हुंदा 

             म तिम्रो याद मेट्न सकिन । । 

नरूनु भन्थेऊ पुछेर आंशु 

              म मेरा आंशु सुकाउन सकिन । 

जलेर छाती खरानी हुंदा 

             म तिम्रो याद मेट्न सकिन । । 

हॉसौ भन्थेऊ बॉडेर खुसी 

            म तिम्रा दुख छिपाउन सकिन ।

जलेर छाती खरानी हुंदा 

             म तिम्रो याद मेट्न सकिन । । 

मनले मान्यो आफ्नै बन्यौ 

           आफ्नो पन मैले निभाऊन सकिन । 

जलेर छाती खरानी हुंदा 

             म तिम्रो याद मेट्न सकिन । ।